Karanlık Orman

Konu: Geri: Karanlık Orman Çarş. Haz. 10, 2009 9:56 pm

Spoiler:

Hava ne kadar soğuktu hatırlamıyorum onunla karşılaştığımız gün. Gün daha doğmamıştı. İçimde bir sıkıntı parkta geziniyordum. Güneşyen ve insanlardan uzak... Elimde her ihtimale karşı hazır tuttuğum Unicorn Boynuzundan hançerim vardı. Asam? Gerçek dövüşçülük asa kullanmadan olur. Ama bazı şerefsizlere karşı her zaman yanımda taşırım asayı da.

Saat ilerliyordu. Rutubetli parkta sabah yürüyüşü yaptıktan sonra Karanlık Orman'ın içine doğru yürümeye başladım. Kurumuş yapraklar hışırtılarıyla beni rahatsız ediyordu. "İyi bir katil olmanın başlıca kuralı sessiz bir fare olmaktır" derdi büyükbabam her zaman. Haklıydı. Onun da dikkatini çeken bu olmuş olmalıydı. Adımlarının uyumunu hissedebiliyordum. Çok uzakta değildi. Ama güçlüydü. Her bir basışı toprağın katmanlarında titreşimler yayıyordu. Fazla hassastım. Anlayabiliyordum. Bana doğru geliyordu. Öldürmek için... Her ihtimale karşı asamı aldım elime. Ve yakınımdaki yüksekçe bir ağacın tepesine çıkıp oturdum. Dakikalar sonra burdaydı. Gri kapşonu ile etrafa bakınıyordu. Kokumu sezdiğini anlamıştım. Bana arkasının dönük olduğu bir sırada rüzgarla savrulan yaprak yığınının üzerine atladım. Gayet ciddi, kendinden emin ve korkusuz sesim ses tellerimden dünyaya yayıldı; "Beni mi arıyordun?"

Kayıt tarihi : 01/01/70

Yeni bir Oyunun,yeni bir avın verdiği doyumsuz hazın sarhoşluğuyla İnce dalların üzerinde taklalar atarak ilerliyordu.özellikle bu av bir kadınsa kokusunu fazlasıyla belli ediyordu. Yıllar önce başlayan bir oyunun hiç sıra değiştirmeyen ebesi olmaktan memnundu aslında. Zor bir rakip onu tatmin ediyordu. Avının çaresiz kaçışları ve zayıf planları karşısında o kadar eğleniyordu ki bazen onları yalnızca yakından takip etmekle yetiniyordu. Bu sefer ağır rakibe çatmıştı ama. İki büyük iz sürücü de birbirlerinin ne kadar yeteneklki olduğunun farkındaydılar.. Kimi zaman Tamara onu çekici bir karadul gibi kıstırmış kimi zamanda Aziz Tamarayı çaresiz bir Hamster gibi oyunlarına dahil etmişti... İkiside bunun son bulmamasından şikayetçi değillerdi belli ki.. O sırada Altın sapın üzerinde parlak zümrütler bulunann keskin bir hançerin kınından çıkma sesi duyuldu ormanın bir kısmında... Ardından üzerinden atladğı dallı sallandırarak yere sert bir konuş yaptı... Başındaki kapşonu yavaşca düzelttikten sonra derin bir nefes alarak ani reflekse geriye doğru atılan kadına baktı:

"Riley..."

yüzünde şeytani bir tebessüm vardı.. Karanlık,büyük bir tecrübe ile rakibine doğru ilerliyordu ve kadının cesaretli sesine kulak verdi:

"Beni mi arıyordun?"

yalnızca gülümseye devam ederek uzun adımlarla kadının yaklaştıı ağaca doğru yürüme başladı.:

"Varlığından haberdar olduğum hiç birşeyi aramam Riley...Yıllardır yapacağın her hareketi biliyorum...Aynen senin bildiğin gibi"

adımları hızlanmış bir şekilde kadına yaklaşmaya devam etti ve elindeki hançeri yatay bir şekilde çevirmeye başladı.Onu öyle müthiş bir hızla savurmuştu ki kadını teğet geçen bıçak ağacı sallandımış ve ardına kadar ağacın gövdesine girmişti. Bunu bilerek yapmıştı. Yavaşca soğuk ellerini kadının beline doğru götürmeye başladı:

"Biliyorum benden vazgeçemiyorsun.."

Ardından Bol cübbenin kol kısımından tam eline bir hançer düşmüştü hançeri yavaşca rakibinin sırtına yaklaştırırken sol eliylede onu kendine doğru çekti.:

"ama beni istediğin sürece yol arkadaşıma katlanmak zorundasın!"

bunun ölüm olduğunu şüphesiz anlamıştı Tamara. elindeki hançeri yavaşca kadının sırtına dayadı ve hızlı bir şekilde çarpı işareti şeklinde çizik attı. O sırada midesine gelen ani tekme yüzünden geriye doğru takla atmak zorunda kaldı. Ardından yavaşca doğruldu ve daha seri bir ters takla ile güçsüz bir dalın üzerine konu verdi:

"Senin için güzel bir oyun hazırladım Riley... Eğlenmene bak"

Elindeki uzun haneri yavaşca yukarı doğru kaldırdı ve bağırdı:

"Oyun başladı Kaç Riley Kaç!"

Elindeki hançeri Ağa. dalının yakınlarındaki gergin ipe savurduğunda ipin kopma sesinin ardından büyük bir ağaç Tamara'nın üzerine doğru düşmeye başladı. O sırada asasını ağaca yöneltti Aziz ve bağırdı:

"İncendio"

Asadan çıkan ateş huzmesi ağacı kısa sürede yakmıştı. O sırada yanan dallar Tamaranın üzerine düşüyordu. Bağırdı. "

Sırtındaki işaret seni yavaş yavaş öldürür Riley panzehiri için beni bulmalısın"

Riley tekrar o tarafa baktığında aziz yerinde olmayacaktı

Konu: Geri: Karanlık Orman Çarş. Haz. 10, 2009 10:39 pm

"Biliyorum benden vazgeçemiyorsun.."

Belime sarılan kolun ısısıyla kendime gelmiştim. Ardından sırtımda hissettiğim iki bıçak darbesi bir anlık titrememe neden olsa da bu his beni garip biçimde eğlendiriyordu.

"ama beni istediğin sürece yol arkadaşıma katlanmak zorundasın!"

Yaa ne kadar da istiyordum onu. O sert bakışları, ruhsuz dokunuyşları... "Anlatamam Aziz. Tam hayallerimdeki erkeksin." dedim ve var gücümle midesine dizimi geçirdim. Bunu beklemiyordu. Benim gibi birinin ondan hoşlanmaısı mı? İmkansız kelimesi tam anlamıyla bu düşünce için yazılmıştı.

Aziz geriye doğru gittiğinde o mükemmel hançerini eline almıştı ve bana doğru fırlatmıştı. "Sana ait sevdiğim tek parça şu hançer." dedim gülerek. Ama o gayet ciddi görünmeye çaba sarf ediyordu. Hançer hızından kazandığı bir uğultuyla dibimdeki ağaca saplandı. Bir an bile tereddüt etmemiştim. Onu çok iyi tanıyordum. Eğlenmeden öldürmezdi. Bana hazırladığı yeni düzeneği merak ediyordum.

"İncendio"

Asasından çıkan alev huzmesi bana yuvarlanan dallara gelmiş ve üzerime yağan "Ateşli Dal Kokteyli" ni meydana getirmişti.

"Sırtındaki işaret seni yavaş yavaş öldürür Riley panzehiri için beni bulmalısın"

Ah... Hislerinde yanılmıyordu. Bu seferki düzenek Aziz için fazlasıyla tatmin ediciydi. Hançerin açtığı yaranın derinliğini iliklerime kadar hissedebiliyordum. Gözlerimi tekrar Aziz'in bulunduğu tarafa çevirdiğimde o artık orada değildi. Tahminen bir ağaç üzerinde oturmuş veya kayaların en keskin uçlarında saklanmıştı bile çoktan. Fareyle oynayan kedi misaliydi. Ama onun da çok iyi bildiği bir şey vardı; peynirim uğruna yapamayacağım bir şey yoktu.

"Extinguish!"

Asanın ucundan çıkan sarı ışık demeti bütün ateşi söndürmüştü. Şimdi sıra biricik "oyun arkadaşımı" bulmaya gelmişti. Zehir yüzünden çok iyi hareket edemeyeceğimi biliyordum. Ama henüz iyiydim. Yapım bu zehiri daha önceden de tatmıştı. Kulaklarımı yere yatırdı. Tamamen hareketsiz hale gelerek gözlerimi kapattım. Yerde titreşim yoktu. En azından ona ait. Yanılmamıştım. Yukarıdaydı. Bir süre gökyüzüne odaklandım. Uzaklarda bir kuş sesi duydum. Yavru bir karga sesiydi. Gülümseyerek ağacın üzerine atladım. Adımlarımı hala rahatlıkla atabiliyordum. Birkaç mil sessizce hareket ettikten sonra onu bir ağacın dalına tünemiş halde buldum. Üstündekii dala atladım. Ağaç hafiften bir sarsıntı geçirmişti.

"Yapma ama pisi pisi. Bu kadar şeker olma. Bak karşı koyamıyorum sana" dedim alaycı bir tavırla. Ne zannediyordu ki kendini? Beni diğer rakipleriyle karıştırmış olmalıydı.

"Expelliarmus!'" dedim büyük bir hışımla. Asası yere düşmüştü. "Sıra sende."

Kayıt tarihi : 01/01/70

Havdan aşşağa doğru rüzgarı dleercesine iniş yaparken bir ses duydu:

"Expeliarmus"

müthiş bir kahkaha atmasına neden olmuştu. Elindeki asayı büyüye doğru tutarak çarpmasına yardımcı olmuştu. Ardından Hızını artırarak vücudunu tekme atar konuma getirdi. Aniden topuğunda sabit bir şekilde duran hançeri kadının suratına yöneltmişti. Yavaşca sıyırdığında yüzünde büyük bir çizik açılmıştı. Bağışıklığı ne kadar buna alışık olsa da virüs miktarının artmasıyla yapabileceği pek birşey yoktu.Yerde yuvarlanarak asasına uzandı ve kısa bir üsre sonra büyük bir esneklikle onu aldı.. O sırada üzerine gelen laneti sola doğru kavis çizerek atlatmıştı. Rakibine bir bakış attı ve cebinden bir şişe çıkardı.Şişenin kapağını açarak ardına kadar içti ve yere attıktan sonra kahkaha atmaya başladı:

"Nefisti Tamara"

Şimdi iyilişmesinin sadece iki yolu vardı. Ne olduğunu o da çok iyi biliyordu. Pop sesiyle olayı terketti

Konu: Geri: Karanlık Orman Çarş. Haz. 10, 2009 11:43 pm

Aziz'in attığı bıçak suratımı sıyırmıştı. "Yapma... Beni daha da olduğumdan daha çekici yapmak için bu kadar uğraşmana gerek yok Aziz!" dedim alaycı bir tavırla ve ardından aşağıya indim. Aziz şişeyi açarak içmişti. Yaşamam için ihtiyacım olan panzehir şuanda onun vücudunda geziniyordu. Birden bire vücudumu ateşler kaplamıştı. Zehir herbir hücremi saniye saniye ele geçiriyordu. Aşağıya indim. Ya ölecektim. Ya da... Ya da iki sene önce yaptığımı yapacaktım.

Kovalamamız öğleden sonra hala devem ediyordu. Aynı yerde durmuyorduk. Ben kovaladıkça o kaçıyordu. Saatler boyu hiç karşılaşmadık. "Yeter artık bu kadar oyun." dedim kendi kendime. Zamanım azdı. Adımlarımı kendimden emin bir şekilde yavaşça karşımdaki kayalara doğru yönelttim. Kayaya ulaştığımda yere çöktüm. Gözlerimi kapattım. Aziz caniydi ama cani olduğu kadar da meraklıydı. Yaşayıp yaşamadığımı kontrol edecekti. Gözlerimi kapattım. Bir süre durdum. O da sıkılmaya başlamıştı. Beni aramaya koyulmuş ve de çok geçmeden bulmuştu. "Yazık." dedi gülümseyerek. Üzerine oturduğu daldan yanıma atladı. Alnımdan terler boşalıyordu. Tahminen son yarım saatimdi. Belki biraz daha fazla. Aziz yanıma geldiğinde nefes hızımı kontrol etmek için bana yaklaştı. Gözlerimi açtım. Elimi onun eline değdirdim. Zihni zayıftı. Ölüm dolu sahneler geçiyordu şimdi gözünün önünden. Arkadaşlarının ölümü, ailesinin ölümü... Bu görüntüler ona birşey ifade etmiyordu. Ben de senaryoyu değiştirmeye karar verdim. Karanlık görüntüler gitti. İki katilin ortak kurbanını bulmasıyla başlayan ve kırmızı mumlarla kaplı romantik bir otel odasında biten gecesinden sahneler geldi.Gözlerimi doğrudan gözlerinin içine diktim. Kaçışı yoktu. Dikkatini toplamaya çalışıyordu. "Yapma Aziz. O kadar da ruhsuz olamazsın.Sonuçta sen de bi erkeksin." dedim. Kurtulmayı denedi. Ne kadar zayıf olsam da bütün enerjimi o görüntülere harcıyordum. Hakimiyetimin azalmaya başladığı bir anda dudaklarımı yavaşça onun ıslak dudaklarına götürdüm.Kurtulmak için başka şansım yoktu.Panzehir artık benim vücudumdaydı. Ona karşı ise içimde en ufak bir heyecan uyanmamıştı. Panzehiri aldığıma kanaat getirdiğimde dudaklarımı onunkilerden hızlıca ayırdım. "Yeter bu kadar. Sana da yazık değil mi Aziz?" dedim alaycı bakışlarım eşliğinde. Artık oyun sırası bendeydi. Elimi onun boynuna götürdüm. Çizmemde sakladığım zehirli bıçağı onun omzuna sapladım. "Sıra sende Aziz. Ama bu sefer bir fark var. Panzehir bende değil. Üstelik onu bulman için sadece bir saatin ve altıyüz dönümlük bir ormanın var. Sanırım ben sana göre daha insaflıyım. Zehirim daha çabuk etkiliyor. Ne dersin?"

Kayıt tarihi : 01/01/70

Seri bir hareketle başını omzuna döndürükten sonra kan akan yeri yaladı .Ardından hızlıca kadını dudaklarına tekrar yapışıverdi. ve Kirli bir kahkaha attı:

"Artık beni kendi ayaklarınla panzehire götüreceksin buna mecbursun"

bir süre bekleyişin ardından tekrar ekledi:

"Ayrıca sana sapladığım bıçak zehirli değildi birtanem..Unutma korku ruhun en büyük zehiridir Yavaşca* öldürür"

Kadının suratına müthiş bir hızla yumruk attı. Bu zaman boşluğundan yararlanarak asasını ona yöneltti ve bağırdı:

"İncareous!"

görünmez ipler hızla kadını bağlarken kadın yere düştü ve Aziz tekrar araya girdi:

"Ya da ikimiz burda öleceğiz o yüzden zihnini bana aç"

asasını kadının kafasına yöneltti.Beklemeye başladı eğer ona panzehirin yerini söylerse ikiside yaşardı fakat söylemezse ikiside ölürdü. Şartlar eşitti:

"Unutmadan bağlı olan sensin ölürsek oyunu ben kazanırım"

Konu: Geri: Karanlık Orman Perş. Haz. 11, 2009 12:37 am

İpler tarafından sereserpe sarılmışken halim pek de iç açıcı görünmüyordu. Ama yine de çok eğleniyordum. "Zihnimi sana açmamı mı istiyorsun Aziz? Tamam o zaman. Ama benim acelem yok. Derin bir nefes al ve eğlencenin tadını çıkar" dedim kahkahalarımın arasında. Anlam verememiş görünüyodu. Ya da delirdiğimi... Gözlerimi kapattım. Derin bir nefes alarak zihnimi bütün şeffaflığıyla ona açtım. "Yapma Tamara!" demişti gülerek. "Sen istedin ben de gösterdim." dedim. Ona gerçekleri göstermiştim. Bıçağın üzerindeki zehir hafif bir fare zehriydi. Büyücülere, hele de Aziz gibi bağısıklığı güçlü büyücülere fazla etki etmezdi. En fazla bir, bilemedin bir buçuk saat ağrı çektirirdi. Belki biraz da ter... Sonra geçerdi.

"Ha unutmadan Aziz. Bana karşı koyamadığını zaten biliyorum. Böyle ufak oyunlara ihtiyacın yoktu. Ama olsun. Kendine güveninin eksikliği ve beni öpmek için böyle oyunlara ihtiyaç duyman senin suçun sayılmaz."

Kayıt tarihi : 01/01/70

"Ne b*ksa işte! ben alacağımı aldım tatlım bir daha ki sefere ayağıma başka şeyler için gelmen dileğiyle görüşmek üzere"

yerde yatan kadının dudağına tekrar bir öpücük kondurdu ardından büyüsün çözer çözmez oradan buharlaştı.Arkasından yüzlerce lanet yaratılıdğını hissedebiliyordu

Konu: Geri: Karanlık Orman Perş. Haz. 11, 2009 1:44 am

Edit:İlgili adminle görüşülünceye dek karar askıdadır

AFM